Dun ben ik niet. Misschien iets meer dan gemiddeld, maar om mezelf dik te noemen vind ik ook weer zo wat. En dan de plekken waar. Mijn benen zijn wat forser, zeker mijn heupen, die zijn zelfs al een keer ‘vruchtbaar’ genoemd (ja, echt waar, dat is een heel verhaal, en ik vertel dat nog wel een keer). Dan mijn borstomtrek. Ik heb cupmaat 80D (dat werd niet geloofd door mijn vrienden), maar mijn tailleomtrek is wel weer, zeker in verhouding tot mijn heupen, mini. Hierom vind ik mezelf raar. Om me heen zie ik hele dunne meisjes, wat forsere meisjes, ertussen in, en ik vind ze altijd prachtig. Maar ik zie eigenlijk bijna nooit meisjes met hetzelfde figuur als ik.
Dankzij oma | Rust zacht lieve oma.
Mijn favoriete anekdote over mijn oma is een verhaal wat ze vroeger aan mij verteld heeft. Het was 1944 en ze was 16 jaar oud. Ze had op een of andere manier gehoord dat er een aanslag zou zijn, en ze heeft toen samen met een vriendin mensen tegen gehouden om niet langs het stuk spoor te lopen waar er een ontploffing zou zijn. Deze ontploffing was er uiteindelijk inderdaad en ik denk altijd maar graag dat mijn oma zo meerdere levens heeft gered.
adoptasloth! 